Oogstmaand

Wat een fantastische maand: oktober in Toscane. Om te beginnen: het licht. Zeker, er viel ook vaak regen maar wat een mooie luchten! En een overvloed aan zon tussen de regenbuien door. De zomerhitte is voorbij, het zijn temperaturen waarbij je weer kunt werken. Als het fris is doe je een trui aan en als de zon er is (vaak) zit je buiten in een t-shirt te lunchen.

Wat wil je nog meer?

En oktober is de oogstmaand. We begonnen met de druiven. Dat was eigenlijk nog eind september. We hadden de weerberichten uitgeplozen en de plukdatum een paar keer verschoven naar een dag gekozen dat het droog en zonnig zou zijn. Het ging bijna de hele dag goed, maar om drie uur ‘s middags brak er toch een enorme hoosbui los die het einde van het plukken voor die dag betekende. Natte druiven brengen teveel water in de wijn.

De rest van de oogst hebben we een paar dagen later gedaan.

We hadden enorm veel druiven dit jaar, teveel om alles te verwerken tot wijn.

Een deel van de druiven hebben we kunnen verkopen, van een ander deel hebben we sap gemaakt. Zo hebben we toch het meeste kunnen benutten. Volgend jaar gaan we de trossen toch iets meer uitdunnen, al loop je dan weer het risico om teveel van de oogst kwijt te raken aan een onweersbui met hagel….

Tien dagen heeft de most staan te vergisten in een grote tank buiten, toen kon er geperst worden. De ruwe wijn uit vaten buiten wordt dan naar binnen gepompt. Dan is het wachten tot het weer warmer wordt in het voorjaar zodat de malolactische gisting op gang komt.

De uitgeperste schillen worden ingeleverd bij de destilleerderij. Dat is verplicht. Er kan zo gecontroleerd worden hoeveel wijn elke producent produceert.

Intussen begon elke dag met een magische zonsopgang en ook de zonsondergangen waren een belevenis. Er is altijd genoeg te doen op het land. Dit jaar heb ik een aspergebed aangelegd, aardbeien en frambozen geplant en nog enkele fruitboompjes.

Toen was het tijd om de olijven te plukken. Er waren een paar mooie, zonnige dagen voorspeld, maar elke dag begon met mist, zoals wel vaker in het najaar en de winter. Dan is het plukken een nat en koud werkje. Maar halverwege de ochtend loste de mist op en konden we de olijven op lakens en zeilen laten drogen voor ze in de kratten werden weggezet tot we klaar waren om ze naar de perserij te brengen.

Deze ‘frantoio’ is een klein familiebedrijf.

Het is ongelooflijk hoe het daarbinnen ruikt: naar verse olijfolie van de eerste persing.

Het is zo bevredigend om je eigen olie te produceren! Wij vinden hem erg lekker, pittig met een klein bittertje.

En toen waren de kweeperen aan de beurt. Eerst sap stomen en dan gelei en jam maken.

Van een spontaan in het kippenhok opgekomen tomatenplant plukte ik vier kilo tomaten. Omdat ze niet meer rijpen in deze tijd heb ik ze verwerkt tot groene tomaten-chutney. Een geslaagd experiment!

Intussen worden de dagen herfstiger.

De verkleurende bomen en wijngaarden zijn onwaarschijnlijk mooi.

Binnenkort laten we dit allemaal weer achter om naar Amsterdam te vertrekken. Met enige pijn in het hart maar met de kleuren en geuren in onze herinnering.

Dit bericht is geplaatst in Nieuws. Bookmark de permalink.

Reacties zijn gesloten.